Zondag 30 juni 2024 werd het gezellige Tivolipark in Mechelen weer het decor voor het Ottertrotter Festival. vzw Het Paradijs werd gevraagd om een deel van het programma mee in te vullen. Het programmaluik dat Het Paradijs aanbiedt, kleurde Afrikaans en was een vervolg op de tentoonstelling Indépendance Cha Cha in 2023 geopend in Galerie Bleekstraat 7 te Mechelen. Het Paradijs bracht in het Tivolipark drie muzikale bands op het toneel tijdens het Ottertrotter Festival.
Véronique (Vévé) Mazimpaka is mede dankzij Het Paradijs een bekende naam in Mechelen waar ze al vele jaren les geeft in de Stedelijke Academie. Op uitnodiging van Het Paradijs stelde ze vorig jaar in mARTa een Afrikaanse versie van het Lam Gods tentoon, op ware grootte. Indrukwekkend! Vévé is echter ook al vele jaren met muziek bezig, aanvankelijk met La Fille d’Ernest, nu met Mazimpakas. Met aan haar zijde Mark Vanbinst, de vroegere gitarist van The Scabs, en Rudi De Cremer op drums, bracht Vévé een spectaculaire act. African garage rock noemen ze de muziek die ze brengen. Recent brachten ze ook de elpee ‘Kick Out The Rubbish’ op de markt. Een voltreffer!
Vervolgens trad op de groep Melokan Fusion, gevormd door Oumar Konté uit Senegal, die de kora bespeelt, de Afrikaanse harp met de prachtige klank; Dieu Merci, afkomstig uit Congo, op de drums; Didier Tcheuileu Pounsi uit Kameroen speelt bas; Maurice Schmitz uit Rwanda ritmische gitaar. Hun fusion muziek bevat Afrikaanse elementen uit verschillende landen, in een cocktail van jazz, akoestische rock en hip-hop. Kortweg Afro-urban.
Bij valavond was het de beurt aan Princesse Mansia M’Bila met haar band die op uitnodiging van Chris Joris voor het eerst naar Mechelen kwam. Zij werd begeleid door Benoit Boschaert, gitaar; Philippe Kanza, basgitaar; David Graff én Chris Joris op de conga’s en ngoma. Het was een van de topacts van het festival.
De prinses leerde Afrikaanse muziek kennen in Congo, Ivoorkust, Kameroen en Gabon, alvorens zich in 1985 in België te vestigen. Met haar groep bracht ze opzwepende Afrikaanse ritmes. Humor, goed humeur, emotie en feestgevoel waren, zoals steeds, aanwezig in haar act. Met haar betoverende liedjes n am ze de toehoorders mee naar haar geboortedorp waar ze is opgegroeid. Haar band met Congo blijft heel sterk: van elke verkochte cd gaat een percentage naar een organisatie die werkt met straatkinderen van Kinshasa.
Het Paradijs zorgde ook voor animatie op de foodmarket van Ottertrotter. Daar presenteerden we Lamine Sambou Diabang, afkomstig uit Senegal, en Sang Bah uit Gambia, met percussie en zang. Bovendien zorgde Het Paradijs ervoor dat de Mechelse kunstenaar Rifi Kythouka, afkomstig uit Congo Brazzaville, in een van de festivaltenten een serie schilderijen kon tentoonstellen geïnspireerd door Ottertrotter. Kunstwerken uit het festivalleven gegrepen, waarop en scènes zag met muzikanten met diverse muziekinstrumenten, zwoele dansers en sexy danseressen in zwart en wit.
Volgens de organisatoren waren er zo’n 7.500 toeschouwers op Ottertrotter. Het Paradijs heeft meer dan zijn steentje bijgedragen tot de revival van het festival. Dat alles in het teken van Indépendance Cha Cha, de nationale feestdag van Congo!
Van 15 juni tot 7 juli stelde danser, muzikant, acteur, kunstschilder, striptekenaar, uitvinder... Rifi Kythouka tentoon in de nieuwe galerie Itelier, aan het Bertoudersplein in Mechelen. Het werd een schitterende expo vol kleur en vol levenslust. Tijdens het slotweekend bracht Rifi temidden van zijn eigen schilderijen, in het gezelschap van partner in crime Chris Joris, als toemaatje een schitterend concert vol Afrikaanse klanken.
Rifi Kythouka werd geboren in 1951 in Madingou, Congo-Brazzaville. Op 14-jarige leeftijd richtte hij de vocale groep Les Cols Bleus op in Pointe Noire. Hij volgde toneelopleiding in Brazzaville. Met dit gezelschap reisde hij naar Cuba, Moskou, Tsjechoslovakije, Tunesië, Algerije, Oost-Duitsland...
In 1976-77 werkte hij voor de Congolese televisie als animator van een humoristisch programma. In 1979 verkaste hij met een beurs naar Parijs om er les te volgen aan het befaamde Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris, een kantelmoment in zijn leven. In de Lichtstad maakte hij deel uit van het Ballet Théatre Lemba en bracht er zijn eerste plaat uit: Secousse croco.
In 1983 trad hij op met Afrikaanse dans op het Sfinks Festival. Daar ontmoette hij Chris Joris die hem als percussionist introduceerde bij de groep Bula Sangoma. Een ontmoeting met verregaande gevolgen. Samen brengen ze de cd Mafridji uit. En in 1984 vestigt Rifi zich in Mechelen. Hij produceert er de cd’s Tourbillon, Humbaya met zijn djembéleerlingen en Soukaya met Jo Wolfs.
Rifi Kythouka wordt een bekende naam in ons land. Als zanger wordt hij gevraagd door artiesten als Will Tura (Bella Afrika) en als percussionist door Raymond van het Groenewoud (L’Etranger, c’est mon ami). Hij wordt acteur bij de Internationale Nieuwe Scene in het stuk Le Tricolore Triste over het Congo onder Leopold II, en in de Bourla met Tone Brulin. In de film La Promesse van de broers Jean-Pierre & Luc Dardenne vertolkt hij de rol van een waarzegger.
In Mechelen getuigt Rifi ook van sociale bewogenheid. Hij geeft djembelessen aan dak- en thuislozen en doet dat met zoveel enthousiasme dat de groep na 2 jaar repeteren op het hoofdpodium van Ottertrotter kan optreden. Ook geeft hij een tijdlang djembelessen aan gedetineerden in de gevangenis van Mechelen.
De jongste jaren legt hij zich toe op de schilderkunst waarin hij met kritische, sensuele en humoristische blik kijkt naar de samenleving rondom ons. Hij ontpopt zich ook tot stripauteur met de albums La Traversée Noire, in het Nederlands uitgegeven als De Zwarte Oversteek, over bootvluchtelingen uit Afrika. De tentoonstelling in Itelier toont een bevlogen kunstenaar die letterlijk en figuurlijk veel kleur gebracht heeft in onze stad Mechelen.
Beniti Cornelis/Willy Van Eeckhout : KlankKleuren
Trio Frank Vaganée
In de maand april pakt Het Paradijs uit met een prestigieuze tentoonstelling. Met Beniti Cornelis (1946-2017) en Willy Van Eeckhout (1943) brengen we twee van de belangrijkste Mechelse kunstenaars vanaf de jaren 1960 samen rond een thema dat hen bindt: de relatie tussen abstracte kunst en jazzmuziek. Het prachtige 17de eeuwse pand Bleekstraat 7 vormt het schitterende decor voor dit uitzonderlijke event.
Die andere Mechelaar, Frank Vaganée, altsaxofonist en artistiek directeur van het Brussels Jazz Orchestra, zal tijdens de vernissage op 5 april enkele improvisaties brengen bij het werk van de beide topartiesten. Zondagnamiddag 21 april zal het Trio Frank Vaganée overigens in een decor van kunstwerken van Beniti Cornelis en Willy Van Eeckhout een uniek concert brengen. Van klankkleuren en kleurklanken gesproken.
Het programma:
Meer over deze expo en concert, lees hier...
Expo naar aanleiding van de zonnewende waarin de overgang van donker naar licht centraal staat. Twee vrouwelijke kunstenaars van de Academie Mechelen die eerder al rond Licht en Donker gewerkt hebben, werden uitgenodigd om samen deze tentoonstelling op te bouwen.
Gema Albiol Otero is afkomstig uit Spanje. Haar werk ademt een mysterieuze sfeer, soms beklemmend, dan weer vreugdevol. Vaak hanteert ze licht en donker om een spanningsveld te creëren. Worden we in het leven ook niet vaak met licht en donker geconfronteerd?
In het werk van Shuang Wu staat de menselijke figuur centraal. Het clair-obscur gebruikt zij om de gemoedstoestanden van de mens te accentueren. “Dichtbij kijken, aaien met de ogen. Noli mi tangere. Het net niet aanraken, het strelen met de ogen: goede schilderkunst heeft veel met erotiek te maken…” Aan het woord Hans Martens, directeur van de Academie Mechelen, die deze knappe duo-expositie zal inleiden op 22 december omstreeks 19u in De Schakel.
Shuang Wu
Gema Albiol Otero
_________________________
Algemeen programma CONSTRUCT EUROPE:
Volledige programma in Mechelen:
www.vlaanderen.be/zie-ons-doen
Volledig poëzieprogramma in Mechelen in o.a. mARTa:
